Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

ΟΜΙΛΙΑ ΜΠΑΣΚΟΖΟΥ ΣΤΗ ΓΣ ΠΙΣ

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΡΩΝ ΑΣΚΗΣΗΣ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ
Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στη δίνη μιας μεγάλης και συνολικής κρίσης. Κρίσης οικονομικής , κοινωνικής, πολιτικής, κρίσης θεσμών και αξιών , κρίσης του κοινωνικού κράτους και συνολικά των μηχανισμών παροχής δημόσιων υπηρεσιών. Κρίσης που με την συναπόφαση κυβέρνησης τρόικας μέσω των προβλέψεων του μνημονίου σκοπεύει να αναδιατάξει όλο το σκηνικό ώστε να εξασφαλιστούν τα συμφέροντα των δανειστών μας και η συνέχιση της ασφαλούς κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Στο στόχαστρο των κυβερνώντων μπαίνουν με οξύ και έντονο τρόπο οι συνθήκες ύπαρξης και όρων εργασιακής και επαγγελματικής επιβίωσης των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων επιστημόνων. Η κατεύθυνση σαφής, φαλκίδευση επαγγελματικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των μισθωτών επιστημόνων , ενίσχυση της επιχειρηματικής συσσώρευσης και υποβάθμιση της θέσης των αυτοαπασχολούμενων μέχρι σημείου φτωχοποίησης.
Τα φαινόμενα αυτά , με την ιδιομορφία του χώρου , επιδρούν καταλυτικά στους όρους άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος και στην αλλαγή συνείδησης του ιατρικού σώματος.
Στην γενική συνέλευση του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ στις 15/1 οι εκπρόσωποι των γιατρών όλης της χώρας ζήτησαν την απόσυρση του πολυνομοσχεδίου του υπουργείου υγείας επειδή δεν δέχονται να εκβιάζονται αποφάσεις και νόμοι για την υγεία από τις επιταγές του μνημονίου που συνομολόγησε η κυβέρνηση με την τρόικα ερήμην τους. Δεν δέχονται να γίνουν όμηροι ενός νόμου που θα δίνει στον εκάστοτε υπουργό τη δυνατότητα να αποφασίζει με υπουργικές αποφάσεις για το μέλλον τους με μοναδικό κριτήριο τον περιορισμό των δημόσιων δαπανών για την υγεία και την υποταγή στους όρους του μνημονίου. Οι κινητοποιήσεις που αποφασίστηκαν με αφορμή το νομοσχέδιο είναι για όλα όσα συμβαίνουν στο χώρο της υγείας , για την μη επίλυση των προβλημάτων όλων των κλάδων των γιατρών αλλά και για το μέλλον που μας ετοιμάζουν.
Η κυβερνητική πολιτική στην υγεία προπαγανδίζοντας καταιγιστικά τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος στο χώρο της υγείας και την ανάγκη «εξορθολογισμού» των δαπανών αποσκοπεί στην με κάθε τρόπο μείωση των δημόσιων δαπανών για την υγεία. Ο κατά την κυβέρνηση «μονόδρομος» αυτός μπορεί να επιτευχθεί μόνο με δύο τρόπους. Με την υποβάθμιση των παροχών υγείας-πρόνοιας στους πολίτες και την οικογενειακή επιβάρυνση με δαπάνες υγείας, και με την εργασιακή και επιστημονική υποβάθμιση της μεγάλης μερίδας του ιατρικού σώματος και όλων των εργαζόμενων στις υπηρεσίες υγείας-πρόνοιας. Οι προπαγανδιστικές δηλώσεις περί περιορισμού των δαπανών χωρίς τάχα να θίγεται η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών είναι στάχτη στα μάτια! Η υγεία είναι ,και πρέπει να είναι «ακριβή» υπόθεση . Στις κυβερνητικές προθέσεις δεν υπάρχει η παραμικρή πρόβλεψη για απόδοση των πόρων που θα εξοικονομηθούν από τον «εξορθολογισμό» για αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών και της θέσης των λειτουργών της υγείας.
Οι γιατροί της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς και η παράταξη τους (ΑΕΓ) δεν είναι ευχαριστημένοι από τη σημερινή κατάσταση του συστήματος υγείας και τους όρους άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος. Υπερασπιζόμαστε μια άλλη προοπτική του δημόσιου συστήματος υγείας με αναβαθμισμένες υπηρεσίες προς τους πολίτες χωρίς οικονομική επιβάρυνση τους την ώρα της ανάγκης. Κάποιος πρέπει να πληρώσει όμως γι αυτό! Μόνο μια πολιτική αναδιανομής του εισοδήματος και φορολόγησης του πλούτου και των υπερκερδών των επιχειρήσεων μπορεί να αποδώσει τους αναγκαίους πόρους.
H αριστερά υπερθεματίζει στην αντιμετώπιση της διαφθοράς και της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος. Το σχέδιο νόμου όμως δεν υπηρετεί την εξυγίανση στις προμήθειες αλλά την παραπέρα μονοπώληση τους και τη δημιουργία τραστ μεγάλων προμηθευτών και τραπεζών. Η απόσυρση του δημοσίου από κάθε ελεγκτικό μηχανισμό , με πρόσχημα την ανικανότητα του δημόσιου τομέα, μας βρίσκει αντίθετους. Οι προτάσεις του συνδικάτου των νοσοκομειακών γιατρών(ΟΕΝΓΕ) για τις προμήθειες είναι καλή βάση για ένα λειτουργικό και αποτελεσματικό δημόσιο έλεγχο στις προμήθειες νοσοκομειακού υλικού αλλά δεν τις πήρε καθόλου υπόψη του το υπουργείο.( κωδικοποίηση όλων των υλικών, τιμολόγησή τους με τον μέσο όρο τιμής των δυτικοευρωπαϊκών χωρών, εισαγωγή στον κατάλογο όλων των εταιρειών που συμφωνούν με την αντίστοιχη τιμή και επιλογή από τον θεράποντα γιατρό του υλικού με αυτή την τιμή εφόσον η επιστημονική κοινότητα κρίνει απαραίτητη τη χρήση του. Κατάργηση της γραφειοκρατίας των διαγωνισμών, των ΦΕΚ κλπ που αυξάνει τις τιμές, ευνοεί συγκεκριμένους «ημέτερους» αντιπροσώπους και δεσμεύει στρατιές διοικητικών υπαλλήλων και νοσηλευτών σε ανούσιες και αναποτελεσματικές εργατοώρες Τα κονδύλια που θα εξοικονομηθούν πρέπει να επιστρέψουν στη δημόσια περίθαλψη για ανθρώπινους πόρους και υλικοτεχνικές υποδομές, και όχι να «χαθούν» στη μαύρη τρύπα της οικονομίας)
Η αριστερά και το προοδευτικό ιατρικό κίνημα ζητά οργανωμένο δημόσιο σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας ,με αναπτυγμένες δομές και πανελλαδική δικτύωση που θα προάγουν την απασχόληση του ιατρικού σώματος σε όφελος των υπηρεσιών που παρέχονται στους πολίτες χωρίς αυτοί να πληρώνουν την ώρα της ανάγκης. Το σχέδιο νόμου του υπουργείου υγείας δεν δημιουργεί δομές ΠΦΥ. Οι αλλαγές που φέρνει στην επιφάνεια το σχέδιο για τη συγχώνευση των υπηρεσιών υγείας των ασφαλιστικών ταμείων σε συνδυασμό με τις προβλέψεις του επικαιροποιημένου μνημονίου κάνουν φανερές τις προθέσεις της κυβέρνησης για την ΠΦΥ. Ούτε στο ΕΣΥ εντάσσονται οι υπηρεσίες υγείας των ασφαλιστικών ταμείων ούτε στην πορεία δημιουργίας ολοκληρωμένου δημόσιου συστήματος ΠΦΥ εντάσσονται. Απλά δημιουργούν ένα νέο ΝΠΔΔ που θα εξοικονομεί πόρους μέσω της υποβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών, της με κάθε μέσο και τρόπο αποδόμησης και πλήρους ιδιωτικοποίησης του δημόσιου τομέα υγείας-πρόνοιας, της επιβολής επισφαλών εργασιακών σχέσεων και απολύσεων και της έμμεσης η άμεσης επιβάρυνσης των ασφαλισμένων σε κάθε επαφή τους με τις υπηρεσίες υγείας-πρόνοιας. Τα πρόσφατα μάλιστα πυροτεχνήματα του διοικητή του ΙΚΑ περί ανάληψης των μονάδων υγείας του συστήματος από «κοινοπραξίες γιατρών» και τη συνεργασία ιδιωτών με τους γιατρούς «επιχειρηματίες» που θα διαχειρίζονται τις δημόσιες δομές του συστήματος είναι ο δούρειος ίππος για τη φαλκίδευση των εργασιακών σχέσεων των γιατρών που δουλεύουν στο ΙΚΑ και την πλήρη ιδιωτικοποίηση των δομών ΠΦΥ. Τα σχέδια αυτά αναζητούν γιατρούς που θα δελεαστούν από την προοπτική του κέρδους και θα στέρξουν να απεμπολήσουν την υπαλληλική τους σχέση με το ίδρυμα στο κυνήγι της χίμαιρας των φανταστικών επιχειρηματικών κερδών. Ο δρόμος για την είσοδο των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων πάνω στα ερείπια αυτών των ονείρων αλλά και των δημόσιων δομών ΠΦΥ θα είναι ανοικτός αν τα σχέδια αυτά προχωρήσουν. Για μας πρέπει να είναι καθαρό: καμιά αλλαγή η μεταρρύθμιση που στηρίζεται πάνω στα ερείπια των εργασιακών δικαιωμάτων και στην υποβάθμιση των ήδη προβληματικών υπηρεσιών δεν μπορεί να γίνει ανεκτή.
Το αριστερό ιατρικό κίνημα δεν υπερασπίζεται την αφανή ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων με τους εκβιασμούς και τις παραπληρωμές , ούτε τον πλουτισμό από κάθε λογής μίζες. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των συναδέλφων που θέλουν να ζουν με αξιοπρέπεια από τις νόμιμες αμοιβές για τη δουλειά τους , διεκδικούν να αμείβονται υπερωριακά για τις επίπονες πλην όμως απαραίτητες εφημερίες που πραγματοποιούν και να μην αναγκάζονται να κινητοποιούνται κάθε τόσο για να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους.
Εμείς δεν υπερασπιζόμαστε τη χρήση των βιβλιαρίων ασθενείας των ασφαλιστικών οργανισμών σαν «ανοιχτή επιταγή» για την αναγραφή ανεξέλεγκτων επισκέψεων, παρακλινικών εξετάσεων και φαρμάκων . όμως δεν πιστεύουμε πως αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να εργαστεί και να επιβιώσει ένας γιατρός. Δεν θεωρούμε αυτονόητη τη διαφθορά , αλλά ζητάμε να χτυπηθούν οι ρίζες της και αυτές είναι η ασυδοσία των μεγάλων εταιριών και η συνεχής υποβάθμιση της εργασιακής και επιστημονικής υπόστασης των γιατρών με ευθύνη της πολιτείας. Η συζήτηση περί διαπλοκής γιατρών με τις φαρμακευτικές εταιρίες δεν μπορεί να είναι πλήρης και αποδοτική αν δεν συνοδεύεται από το ερώτημα για το ποιός είναι αυτός που καθορίζει τις υπερτιμολογημένες τιμές φαρμάκων και προμηθειών , ποιος υπονόμευσε την ανάπτυξη εθνικής φαρμακοβιομηχανίας , ποιος παρέδωσε την έρευνα και την εκπαίδευση των γιατρών στις φαρμακευτικές εταιρίες. Οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες και οι εταιρείες ιατρικών υλικών έχουν τεράστιους τζίρους και ανταγωνίζονται σκληρά στο χώρο της υγείας. Η κατεύθυνση της ανάπτυξης του συστήματος υγείας δεν γίνεται λοιπόν με βασικό γνώμονα την καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη αλλά συχνά κατευθύνεται με βάση τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Στο πλαίσιο αυτό και επειδή οι γιατροί είναι πολλές φορές ο βασικός κρίκος στην προώθηση αυτού η του άλλου προϊόντος αναπτύσσεται άμεση η έμμεση οικονομική σχέση γιατρών και εταιρειών. Απαιτείται ισχυρό αίσθημα ευθύνης , υψηλή επιστημονική και κοινωνική συνείδηση για να περνάς μέσα από συμπληγάδες συμφερόντων και «σειρήνων» και να ασκείς το έργο σου με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον του ασθενούς και της δημόσιας υγείας. Μια άλλη πολιτική για την υγεία απαιτεί να πάψει η υγεία να αντιμετωπίζεται σαν εμπόρευμα και να εμπεδωθεί ένα αίσθημα εργασιακής και επιστημονικής υπευθυνότητας ανάμεσα στους γιατρούς. μέχρι να γίνουν όλα αυτά βέβαια εμείς δεν θα τα φορτώνουμε όλα στον καπιταλισμό , δεν θα πάψουμε να θέτουμε το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων. Μακριά όμως από μας η σκέψη πως όλοι είναι ίδιοι , όλοι είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά και τον χρηματισμό. Γιατί είναι άλλο πράγμα η υποστήριξη από μια φαρμακευτική εταιρία για συμμετοχή σε ένα ιατρικό συνέδριο χωρίς όρους και αθέμιτες δεσμεύσεις και άλλο η αναγραφή φαρμάκων χωρίς θεραπευτικό λόγο , η παραγγελία μη αναγκαίων ακριβών παρακλινικών εξετάσεων με την αναμονή ανταποδοτικών αμοιβών, οι καταθέσεις χρηματικών ποσών σε ιδιωτικούς λογαριασμούς γιατρών από φαρμακευτικές εταιρίες και προμηθευτές, τα χλιδάτα ταξίδια σε εξωτικούς προορισμούς. Το ζητούμενο βεβαίως δεν είναι η ηθική και επαγγελματική εξόντωση συλλήβδην του ιατρικού κόσμου αλλά η δημιουργία όρων για να ξεπεραστούν αυτά τα φαινόμενα.
Η εκτρωματική συνένωση των ταμείων των επιστημόνων στο ΕΤΑΑ έχει οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου υποβάθμιση των υπηρεσιών προς τους υγειονομικούς. Ουρές σε κάθε συναλλαγή με τις υπηρεσίες , εξοργιστική καθυστέρηση απόδοσης παροχών αλλά και συντάξεων. Δεν δεχόμαστε τον παραπέρα εξευτελισμό των συναδέλφων με τη συνεχή υποβάθμιση των υπηρεσιών του ΤΣΑΥ. Είναι φανερό πως αυτή η σκόπιμη υποβάθμιση εξυπηρετεί σχέδια φαλκίδευσης ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων αν μάλιστα συνδυαστεί και με την χαρακτηριστική άρνηση ενίσχυσης του μηχανισμού σύλληψης της τεράστιας εισφοροδιαφυγής και φοροκλοπής μεγάλων επιχειρήσεων υγείας προς το ταμείο μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία ενός ακόμα «προβληματικού» ταμείου.
Μια σημαντική παρενέργεια της συνεχούς υποβάθμισης της εργασιακής, μισθολογικής και επιστημονικής κατάστασης των δημόσιων λειτουργών της υγείας είναι η ανάδυση σκέψεων για σπάσιμο της σταθερής εργασιακής πλήρους και αποκλειστικής σχέσης εργασίας τους προκειμένου να τους δοθεί η δυνατότητα ιδιωτικού εισοδήματος. Η σκανδαλώδης μάλιστα εύνοια προς τους πανεπιστημιακούς γιατρούς να είναι διευθυντές η στελέχη δημόσιων νοσοκομείων και παράλληλα να διατηρούν ιδιωτικό ιατρείο δημιουργεί αναστάτωση στους νοσοκομειακούς γιατρούς. η λογική όμως , στον καιρό της κρίσης, αντί να διεκδικούμε ουσιαστική βελτίωση των όρων δουλειάς και αμοιβών, να βγουν όλοι «έξω» , αποδεχόμενοι υποβάθμιση αμοιβών και ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων προκειμένου να επιδοθούν στο κυνήγι του ιδιωτικού πελάτη είναι καταστροφικά αδιέξοδη. Με δεδομένο το μεγάλο «πλεονέκτημα» των πανεπιστημιακών και των μεγαλοδιευθυντών θα καταστρέψει την πλειοψηφία των γιατρών και θα ευνοήσει λίγους.
Η σταθερή μας προτίμηση σε ένα δημόσιο αναβαθμισμένο σύστημα υγείας δεν σημαίνει πως ξεχνάμε τον μεγάλο αριθμό αυτοαπασχολούμενων γιατρών , που συνεισφέρουν σημαντικά στην εξωνοσοκομειακή περίθαλψη διατηρώντας παράλληλα κάποιας μορφής σχέση με το δημόσιο-κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα. Η μεγάλη αύξηση των γιατρών στη χώρα μας παράλληλα με την απειλούμενη κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων καθώς και οι λογικές που υπηρετούνται από το νομοσχέδιο της κυβέρνησης και από τις κατά καιρούς δηλώσεις των υπευθύνων της πολιτικής ηγεσίας , κάνουν το μέλλον τους ζοφερό. Η λογική της υπαλληλοποίησης σε μεγάλους ομίλους φαίνεται να αποτελεί την προοπτική για τη μεγάλη μάζα των αυτοαπασχολούμενων ελευθεροεπαγγελματιών γιατρών, ιδιαίτερα των νεότερων. Η μη ύπαρξη κλαδικής συλλογικής σύμβασης , σε συνδυασμό με την καταβαράθρωση των εργασιακών, ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που θεσμοθέτησε η κυβερνητική πλειοψηφία με βάση τη συμφωνία κυβέρνησης-τρόικας μέσω του μνημονίου, προοιωνίζονται δύσκολες μέρες για τους συναδέλφους. Η διεκδίκηση κλαδικής συλλογικής σύμβασης με ιδιώτες εργοδότες και ασφαλιστικούς οργανισμούς και η ελεγχόμενη και οργανωμένη συμπληρωματικότητα τους σε ένα συνεχώς διευρυνόμενο και αναβαθμιζόμενο δημόσιο σύστημα υγείας αποτελεί τη μόνη ρεαλιστική προοπτική που θα υπηρετεί την δημόσια υγεία και τις υπηρεσίες προς τους πολίτες.
Η ΓΣ της 15/1/2011 του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ , είχε μια ευκαιρία και μια υποχρέωση. Να δείξει με τις αποφάσεις της και την αγωνιστική της δέσμευση πως μπορεί να σταθεί συντονιστής, συμπαραστάτης και οργανωτής αγωνιστικών κινητοποιήσεων που δεν θα αφορούν μόνο στενά συντεχνιακά ζητήματα αλλά τη γενικότερη αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας με διασφάλιση της εργασιακής, επιστημονικής και σε τελευταία ανάλυση ανθρώπινης αξιοπρέπειας του ιατρικού κόσμου της χώρας. Με την καταλυτική παρέμβαση των δυνάμεων της ριζοσπαστικής ανανεωτικής αριστεράς και χάρη στην αλλαγή συνειδήσεων που φέρνει η κρίση ο στόχος επιτεύχθηκε σε μεγάλο βαθμό.
ΥΣ 1. Το κείμενο αποτελεί επεξεργασμένη μορφή της ομιλίας του γράφοντος στη ΓΣ του ΠΙΣ στις 15/1/2011. Η απόφαση που λήφθηκε σχεδόν ομόφωνα υιοθετεί πλήρως το σκεπτικό των θέσεων που εκφράζει το κείμενο. Σημείο των καιρών;
ΥΣ 2. Στα πολλά που λέγονται και γράφονται για τη διαφθορά στο χώρο της υγείας και τη στάση των ιατρικών συλλογικών οργάνων , κυκλοφορούν και απόψεις περί σιωπής και των αριστερών παρατάξεων. Μια προσεκτική ανάγνωση και της Αυγής αλλά και των παρεμβάσεων της ΑΕΓ στα συλλογικά ιατρικά περιοδικά θα έδειχνε εύκολα το αβάσιμο και άδικο της άποψης αυτής.
ΓΙΑΝΝΗΣ Γ ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Φρέσκα κουλούριαααα!

http://farmacien.blogspot.com/2011/01/blog-post_7634.html