H Ελλάδα που μας πληγώνει...

ΕΞΗ ΜΗΝΕΣ

ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Διακατέχομαι από μία έντονη ανησυχία σε ότι σχετίζεται με τα δικαιώματα μου. Εγώ και το περίπου 75 % των εργαζομένων αυτού του τόπου έγινα καχύποπτη. Δεν μου αρέσει όταν η κυβέρνηση γλυκοκοιτάζει τα ασφαλιστικά μας ταμεία για να καλύψει τις τρύπες στο οικονομικό προϋπολογισμό της. Μου κακοφαίνεται όταν ακούω ότι κάνει παιχνίδι (με επενδύσεις και ομόλογα) με αμφίβολο αποτέλεσμα.

Δεν βλέπω με καλό μάτι όταν διαβάζω στις εφημερίδες ότι τα περισσότερα ταμεία είναι ελλειμματικά ή αδειάσανε.

Πληθώρα οι δημοσιεύσεις που σχετίζονταν με τις δυσκολίες πληρωμής των εφάπαξ, και των συντάξεων των ασφαλισμένων.Εφόσον οι κρατήσεις έγιναν πως γίνεται και δεν φτάνουν τα λεφτά για τους ασφαλισμένους; Πώς έγινε αυτό; Ποιος δεν τα νοικοκύρεψε καλά; Ποιος έβαλε το χεράκι του και για τι δεν τιμωρήθηκε ο φταίχτης; Ποιος έκλεψε;
Πριν 6 μήνες άρχισα να επισκέπτομαι τα 5 διαφορετικά ασφαλιστικά ταμεία που σχετίζονται με την εργασία μου.

Συγκέντρωσα τα χαρτιά μου και φυσικά τα απαραίτητα έγραφα για την συνταξιοδότηση μου.

Λοιπών έχουμε και λέμε: Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολούμενων (Ε.Τ.Α.Α.), Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, ΤΣΑΥ, Τ.Ε.Α.Δ.Υ. και Μ.Τ.Π.Υ .Μάζεψα υπομονή και κουράγιο και κατέθεσα αιτήσεις. Πρωτοκολλήθηκαν. Και περίμενα κάποια απάντηση. Η γραφειοκρατία δίνει και παίρνει σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και κατάλαβα ότι τα χαρτιά μου θα ακολουθήσουνε την νόμιμη διαδικασία.

Δεν προχώρησα στην αναζήτηση μέσου σε όλα αυτά τα ταμεία επειδή εμπιστεύομαι το ελληνικό δημόσιο. Πίστεψα ότι θα έρθει και η σειρά μου και ότι θα έχω κάποιες απαντήσεις στο αίτημά μου..
Ημέρες διακοπών. Ο ζεστός Αύγουστος δεν είναι κατάλληλος για την ανεύρεση απαντήσεων στις δημόσιες υπηρεσίες.

Μπήκαμε στο Σεπτέμβρη, οι Αθηναίοι γύρισαν στα σπίτια τους και οι δημόσιοι υπάλληλοι στα γραφεία τους.

33 βαθμοί έξω και μία απίστευτη αποπνικτική ατμόσφαιρα αλλά εγώ δεν κατέθεσα τα όπλα. Έβαλα ειδικά αθλητικά παπούτσια running shoes και έβαλα εμπρός για τα ταμεία. Έτσι όπως τα είχα αφήσει το Μάρτη έτσι τα βρήκα το Σεπτέμβρη.

Τζάμπα έδειχνα τον αριθμό πρωτοκόλλου. Δεν κουνήθηκε φύλλο.

Δεν φύγανε από το αρχικό γραφείο στο οποίο τα είχα καταθέσει. Ένοιωσα εντελώς ηλίθια .Σαν να είχα κάνει τζάμπα τις τόσες ώρες ποδαρόδρομου. Οι υπάλληλοι με ρωτούσανε για τι βιάζομαι. Τα χαρτιά έτσι και αλλιώς θα κάνουν χρόνο για να φτάσουνε στα χέρια μου. Με θρασύτητα αλλά και χαλαροί και άνετοι μου εξηγούσαν ότι τόσο αργά λειτουργεί το δημόσιο. Κανένας δεν φταίει και όλοι τους κρύβονται πίσω από την ανωνυμία των υπηρεσιών τους. Μέσα στον ιδρώτα συγκρατούσα πολύ δύσκολα τα νεύρα μου και ήμουνα έτοιμη να εκραγώ. Η ταχυπαλμία και η ζάλη σε συνδυασμό με την δίψα με φτάσανε στα όρια της αντοχής μου και κόντεψα να λιποθυμήσω. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε μία υπάλληλο στο ΤΕΑΔΥ που με λυπήθηκε και μου πρόσφερε ένα μεγάλο ποτήρι με παγωμένο νερό.
Στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους είδα έναν ευγενέστατο κύριο που μου δήλωσε ότι το είχε πάρει απόφαση να ασχοληθεί με το πρόβλημά μου αλλά δεν το έκανε επειδή δεν μπόρεσε να με βρει. .Δεν είχε το νούμερό τηλεφώνου μου. Όταν του έδειξα στην αίτηση ότι είχε γράψει όχι μόνο το τηλέφωνο αλλά ακόμα και το E-mail μου σιώπησε .Μάλλον ντράπηκε. Ήταν τόσο στριμωγμένος που συγκράτησα τα νεύρα μου και αντί να φωνάξω και να διαμαρτυρηθώ τον παρακάλεσα ευγενικά αν μπορεί να επισπεύσει την διαδικασία. Έφυγα εξαντλημένη. Απογοητευμένη και κουρασμένη χωρίς την παραμικρή ελπίδα ότι θα έχω κάποια ευνοϊκή απάντηση παρότι είχα ακολουθήσει όλες τις οδηγίες και πληρούσα όλες τις προϋποθέσεις για τις διαδικασίες. Άπρακτη και ιδρωμένη είχα μία μοναδική ικανοποίηση.

Μία απίστευτη επιτυχία . Στο διάστημα των 4 ωρών ,που είχα ταλαιπωρηθεί στα διάφορα ταμεία ,είχα χάσει 2 κιλά βάρους! Να είναι καλά το ελληνικό δημόσιο και σοβαρές και υπεύθυνες υπηρεσίες του !