Ένας Γερμανός αντίπαλος των μνημονιακών πολιτικών στην Υγεία

Γράφτηκε από τον/την Super User

Στις αρ­χές του Μάρ­τη, πραγ­μα­το­ποιή­θη­κε ε­πί­σκε­ψη στην Αθή­να του Χά­ραλ­ντ Βάιν­μπερ­γκ, γερ­μα­νού ο­μο­σπον­δια­κού βου­λευ­τή και υ­πεύ­θυ­νου υ­γείας του Die Linke. Ο γερ­μα­νός βου­λευ­τής ε­πι­σκέ­φτη­κε, με­τα­ξύ άλ­λων, το Γε­νι­κό Κρα­τι­κό Νο­σο­κο­μείο της Νί­καιας, συ­νο­μί­λη­σε και ε­νη­με­ρώ­θη­κε α­πό ερ­γα­ζό­με­νους και α­πό τη διοί­κη­ση του νο­σο­κο­μείου για τα προ­βλή­μα­τα λει­τουρ­γίας του νο­σο­κο­μείου ε­ξαι­τίας των τρα­γι­κών πε­ρι­κο­πών στη χρη­μα­το­δό­τη­σή τους.
Η ε­πί­σκε­ψη αυ­τή ε­ντάσ­σε­ται στο πλαί­σιο του έ­ντο­νου εν­δια­φέ­ρο­ντος του γερ­μα­νι­κού κόμ­μα­τος της Αρι­στε­ράς για την κα­τά­στα­ση στο χώ­ρο της δη­μό­σιας υ­γείας στην Ελλά­δα και των ο­ξύ­τα­των προ­βλη­μά­των α­πό την ε­φαρ­μο­γή της πο­λι­τι­κής των μνη­μο­νίων. Η υ­πο­στή­ρι­ξη και συ­μπα­ρά­στα­ση των α­γώ­νων που δί­νουν κα­θη­με­ρι­νά οι για­τροί και οι ερ­γα­ζό­με­νοι στο Δη­μό­σιο Σύ­στη­μα Υγείας, α­πο­τε­λεί συ­νέ­χεια του εν­δια­φέ­ρο­ντος της Κοι­νο­βου­λευ­τι­κής Ομά­δας του Die Linke, η ο­ποία έ­χει εκ­φρα­στεί ή­δη με κα­τά­θε­ση ε­ρώ­τη­σης της τον Σε­πτέμ­βριο του 2012 προς το γερ­μα­νι­κό ο­μο­σπον­δια­κό Κοι­νο­βού­λιο, με θέ­μα τις ε­πι­πτώ­σεις του μνη­μο­νίου στη δη­μό­σια πε­ρί­θαλ­ψη την Ελλά­δα.
Πα­ράλ­λη­λα, τον Απρί­λιο του 2012 υ­πο­γρά­φη­κε, με­τα­ξύ του ελ­λη­νι­κού υ­πουρ­γείου Υγείας, του γερ­μα­νι­κού ο­μο­σπον­δια­κού υ­πουρ­γείου Υγείας και της Ομά­δας Δρά­σης της Ευ­ρω­παϊκής Ενω­σης για την Ελλά­δα, «Μνη­μό­νιο Συ­νερ­γα­σίας» (Memorandum of Understanding), που προ­βλέ­πει την α­νά­λη­ψη, α­πό την πλευ­ρά της Γερ­μα­νίας, πρω­το­βου­λιών ως συμ­βο­λή στην α­να­μόρ­φω­ση του ελ­λη­νι­κού συ­στή­μα­τος υ­γείας. Η συμ­φω­νία συ­νί­στα­ται κα­τά κύ­ριο λό­γο στην πα­ρο­χή υ­πο­στή­ρι­ξης προς τις ελ­λη­νι­κές αρ­χές για την α­νά­πτυ­ξη συ­νο­λι­κής δο­μής και στρα­τη­γι­κής για την υ­λο­ποίη­ση των με­ταρ­ρυθ­μί­σεων στον το­μέα της δη­μό­σιας Υγείας. Στο «Μνη­μό­νιο Συ­νερ­γα­σίας» ε­ντο­πί­ζο­νται τρεις κε­ντρι­κοί το­μείς στους ο­ποίους η Γερ­μα­νία α­να­λαμ­βά­νει να συμ­βου­λεύ­σει την Ελλά­δα για την υ­λο­ποίη­ση των «με­ταρ­ρυθ­μί­σεων»: Η πο­λι­τι­κή δια­μόρ­φω­σης τι­μών φαρ­μά­κων, η χρη­μα­το­δό­τη­ση των νο­σο­κο­μείων και η ορ­γά­νω­ση και διάρ­θρω­ση των α­σφα­λι­στι­κών φο­ρέων (Ε­Ο­ΠΥΥ).

Κλει­στά Ενο­ποιη­μέ­να Νο­σή­λια

Ει­δι­κή μνεία γί­νε­ται στη διεύ­ρυν­ση της ε­φαρ­μο­γής των Κλει­στών Ενο­ποιη­μέ­νων Νο­ση­λίων (ΚΕΝ)* στα νο­σο­κο­μεία. Στη Γερ­μα­νία, ή­δη α­πό το 2000, ε­πί κυ­βερ­νη­τι­κού συ­να­σπι­σμού Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τών και Πρα­σί­νων, α­πο­φα­σί­στη­κε στη βά­ση των Ομοιο­γε­νών Δια­γνω­στι­κών Κα­τη­γο­ριών (Diagnosis Related Groups-DRGs) η ε­φαρ­μο­γή των ΚΕΝ, τα ο­ποία ει­σήχ­θη­σαν προο­δευ­τι­κά τα ε­πό­με­να χρό­νια. Σο­βα­ρά μειο­νε­κτή­μα­τα, ό­πως έ­χουν κα­τα­γρα­φεί α­πό την ε­μπει­ρία ε­φαρ­μο­γής τους στη Γερ­μα­νία, εί­ναι ό­τι τα νο­σο­κο­μεία α­πο­κτούν κί­νη­τρο να δώ­σουν ό­σο το δυ­να­τόν νω­ρί­τε­ρα ε­ξι­τή­ριο στον α­σθε­νή, συ­χνά υ­περ­βο­λι­κά νω­ρίς («αι­μα­τη­ρό ε­ξι­τή­ριο»), ε­νώ ταυ­τό­χρο­να προ­σπα­θούν να δια­τη­ρή­σουν ό­σο το δυ­να­τόν με­γα­λύ­τε­ρο α­ριθ­μό α­σθε­νών (πε­ρι­πτώ­σεων). Οι α­σθε­νείς υ­πο­βάλ­λο­νται πολ­λές φο­ρές σε δα­πα­νη­ρές θε­ρα­πείες και έ­χει αυ­ξη­θεί ο α­ριθ­μός ε­πεμ­βά­σεων που θεω­ρού­νται πιο ελ­κυ­στι­κές και οι­κο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρου­σες, την ί­δια ώ­ρα που δεν κα­λύ­πτο­νται άλ­λες ε­πεμ­βά­σεις πιο φθη­νές και θε­ρα­πείες πε­ρισ­σό­τε­ρο α­να­γκαίες. Επί­σης κα­τα­γρά­φο­νται πε­ρι­πτώ­σεις, στις ο­ποίες οι α­σθε­νείς εμ­φα­νί­ζο­νται στη βά­ση διά­γνω­σης πιο άρ­ρω­στοι α­πό ό,τι πραγ­μα­τι­κά εί­ναι (δια­δι­κα­σία υ­περ­τι­μο­λό­γη­σης ια­τρι­κών πρά­ξεων, upcoding). Η ε­φαρ­μο­γή τους στη Γερ­μα­νία έ­χει κα­τα­δεί­ξει ό­τι δεν ο­δη­γεί σε πε­ρι­στο­λή των δα­πα­νών, α­ντί­θε­τα ε­νι­σχύει την ε­μπο­ρευ­μα­το­ποίη­ση των υ­πη­ρε­σιών υ­γείας και τον α­ντα­γω­νι­σμό των νο­σο­κο­μείων. Ει­δι­κά για την Ελλά­δα ό­που τα νο­σο­κο­μεία εί­ναι υ­πό κα­τάρ­ρευ­ση και η χρη­μα­το­δό­τη­ση και ο προ­γραμ­μα­τι­σμός α­βέ­βαια, εκ­φρά­ζε­ται έ­ντο­νος σκε­πτι­κι­σμός για τη δυ­να­τό­τη­τα ε­πέ­κτα­σης της ε­φαρ­μο­γής τους.

Τον ί­διο σκε­πτι­κι­σμό εκ­φρά­ζει και ο Χά­ραλ­ντ Βάιν­μπερ­γκ στην «Επο­χή».

- Στο πλαί­σιο της ε­πί­σκε­ψης σας στην Αθή­να ε­πι­σκε­φτή­κα­τε το Κρα­τι­κό Νο­σο­κο­μείο Νί­καιας. Τι ει­κό­να έ­χε­τε α­πό την ε­πί­σκε­ψη σας στο νο­σο­κο­μείο, πώς θα πε­ρι­γρά­φα­τε εν συ­ντο­μία αυ­τά που εί­δα­τε και α­κού­σα­τε;


- Κα­ταρ­χάς με ε­ντυ­πω­σία­σε η «υ­περ­πλη­ρό­τη­τα», υ­περ­πλή­ρη δω­μά­τια με πολ­λούς α­σθε­νείς, που έ­μοια­ζαν πε­ρισ­σό­τε­ρο με κου­τιά πα­ρά με νο­ση­λευ­τι­κούς θα­λά­μους νο­σο­κο­μείων. Δω­μά­τια, αν κά­ποιος μπο­ρεί να τα α­πο­κα­λεί έ­τσι, στα ο­ποία υ­πήρ­χε μό­νο έ­να ντουζ και μπά­νιο για ό­λους τους α­σθε­νείς.
Η έλ­λει­ψη νο­ση­λευ­τι­κού προ­σω­πι­κού και τα σχε­τι­κά στοι­χεία που ά­κου­σα εί­ναι α­πί­στευ­τα. Η α­να­λο­γία νο­ση­λευ­τών και α­σθε­νών, υ­πό «κα­νο­νι­κές» συν­θή­κες εί­ναι δύο νο­ση­λευ­τές για κά­θε 42 α­σθε­νείς, και τη νύ­χτα μό­νο έ­νας. Αυ­τό α­κυ­ρώ­νει κά­θε έν­νοια σω­στής νο­ση­λευ­τι­κής φρο­ντί­δας για τους α­σθε­νείς. Οι α­να­λο­γίες αυ­τές πα­ρα­πέ­μπουν σε α­να­πτυσ­σό­με­νη χώ­ρα.
Αν συ­νυ­πο­λο­γί­σει κά­ποιος σε αυ­τό και τις με­γά­λες ελ­λεί­ψεις σε φάρ­μα­κα αλ­λά και ια­τρι­κά υ­λι­κά εί­ναι ά­σχη­μη κα­τά­στα­ση. Απλά πράγ­μα­τα ό­πως γά­ντια, μά­σκες, ερ­γα­λεία τα ο­ποία χρη­σι­μο­ποιού­νται, α­πο­στει­ρώ­νο­νται και ξα­να­χρη­σι­μο­ποιού­νται, πολ­λές φο­ρές… Εξε­τα­στι­κά δια­γνω­στι­κά μη­χα­νή­μα­τα που δεν κα­θα­ρί­ζο­νται ι­κα­νο­ποιη­τι­κά.
Αυ­τά δε που ά­κου­σα για τη λει­τουρ­γία και τις δυ­σκο­λίες στην Μο­νά­δα Εντα­τι­κής Θε­ρα­πείας εί­ναι α­πί­στευ­τα. Πρέ­πει να ο­μο­λο­γή­σω ό­τι δεν πε­ρί­με­να να α­ντι­κρί­σω τέ­τοια κα­τά­στα­ση. Δεν νο­μί­ζω ό­τι πλη­ρού­νται ού­τε βα­σι­κές προϋπο­θέ­σεις λει­τουρ­γίας ε­νός νο­σο­κο­μείου. Η κα­τά­στα­ση που εί­δα ε­πι­βε­βαιώ­νει αυ­τό που ά­κου­σα ό­τι υ­πό αυ­τές τις συν­θή­κες αυ­ξά­νε­ται ο α­ριθ­μός των εν­δο­νο­σο­κο­μεια­κών λοι­μώ­ξεων και των με­τα­δι­δό­με­νων ιών.
Θεω­ρώ ό­τι αν κά­ποιος έ­παιρ­νε α­πό έ­να νο­σο­κο­μείο στη Γερ­μα­νία ερ­γα­ζό­με­νους για­τρούς ή νο­ση­λευ­τι­κό προ­σω­πι­κό και τους έ­λε­γε ό­τι πρέ­πει να ερ­γα­στούν σε έ­να τέ­τοιο νο­σο­κο­μείο θα έ­φευ­γαν τρέ­χο­ντας. Εί­ναι α­δύ­να­το να ερ­γα­στείς υ­πό αυ­τές τις συν­θή­κες. Και ό­μως οι ερ­γα­ζό­με­νοι ε­δώ το κά­νουν!
Και ε­δώ πρέ­πει να κα­τα­θέ­σω ό­λο το σε­βα­σμό μου για ό­λους ε­κεί­νους, για­τρούς και νο­ση­λεύ­τριες, στο νο­σο­κο­μείο που με αν­θρω­πιά και πα­ρά τους μειω­μέ­νους μι­σθούς και τις δύ­σκο­λες συν­θή­κες, βά­ζουν ό­λη τη δύ­να­μη και την ε­νέρ­γεια τους για να κά­νουν ό,τι κα­λύ­τε­ρο μπο­ρούν. Αυ­τή η κα­τά­στα­ση δεν θα έ­πρε­πε να υ­πάρ­χει που­θε­νά στον κό­σμο, ού­τε στην Ελλά­δα, ού­τε στην Ευ­ρώ­πη ή αλ­λού.

- Από τη μέ­χρι τώ­ρα ε­μπει­ρία σας και α­πό ό­σα εί­δα­τε, εί­ναι λο­γι­κό να μι­λά­με για την ε­φαρ­μο­γή και ε­πέ­κτα­ση των ΚΕΝ στα νο­σο­κο­μεία, ό­πως προ­βλέ­πε­ται στο «Σύμ­φω­νο Κα­τα­νό­η­σης»;

- Η χρη­μα­το­δό­τη­ση των νο­σο­κο­μείων φαί­νε­ται να εί­ναι έ­να πε­ρί­πλο­κο σύ­στη­μα. Έχει μειω­θεί δρα­μα­τι­κά, σε πο­σο­στό 15% για το τε­λευ­ταίο έ­τος, 40% για την τε­λευ­ταία τριε­τία. Το πο­σό της χρη­μα­το­δό­τη­σης που θα α­φο­ρά την ε­φαρ­μο­γή των ΚΕΝ δεν θα αλ­λά­ξει την κα­τά­στα­ση αν δεν υ­πάρ­ξουν άλ­λες βελ­τιώ­σεις, θα εί­ναι μια ά­σχη­μη κα­τά­στα­ση σε έ­να νέο πε­ρι­τύ­λιγ­μα. Τα ΚΕΝ, α­πό την ε­μπει­ρία μας στη Γερ­μα­νία, ο­δη­γούν στην ε­μπο­ρευ­μα­το­ποίη­ση και τον α­ντα­γω­νι­σμό, αλ­λά σε ποιο α­ντα­γω­νι­σμό α­κρι­βώς ε­δώ; Δεν φαί­νε­ται να έ­χει νό­η­μα. Το μο­ντέ­λο των ΚΕΝ, που προήλ­θε στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα α­πό την Αυ­στρα­λία και δια­μορ­φώ­θη­κε στα δε­δο­μέ­να της Γερ­μα­νίας, α­παι­τεί τε­χνο­γνω­σία και εκ­παί­δευ­ση έ­μπει­ρου διοι­κη­τι­κού προ­σω­πι­κού για την ε­φαρ­μο­γή και λει­τουρ­γία του κα­θώς και υ­πο­δο­μή σε ε­ξο­πλι­σμό και λο­γι­σμι­κό (που προ­φα­νώς πρέ­πει να α­γο­ρα­στούν α­πό ε­ται­ρείες του ε­ξω­τε­ρι­κού) αλ­λά δεν βλέ­πω που­θε­νά τις προϋπο­θέ­σεις και τις υ­πο­δο­μές για κά­τι τέ­τοιο.

- Στην Ελλά­δα ε­ξαι­τίας και των πε­ρι­κο­πών έ­χου­με ι­διαί­τε­ρα προ­βλή­μα­τα στον το­μέα ψυ­χι­κής υ­γείας και α­πε­ξάρ­τη­σης. Υπάρ­χουν στη Γερ­μα­νία α­ντί­στοι­χα προ­βλή­μα­τα;
- Αυ­τό που ι­σχύει στη Γερ­μα­νία εί­ναι ό­τι στις βιο­μη­χα­νι­κές χώ­ρες οι ψυ­χι­κές α­σθέ­νειες συν­δέ­ο­νται αρ­κε­τά με την ερ­γα­σία και τον ερ­γα­σια­κό χώ­ρο. Στη φαρ­μα­κευ­τι­κή α­γω­γή των ψυ­χι­κά α­σθε­νών δεν πα­ρου­σιά­ζο­νται με­γά­λα προ­βλή­μα­τα, στη θε­ρα­πεία, α­ντί­θε­τα, ναι. Λεί­πουν δη­λα­δή ψυ­χο­θε­ρα­πευ­τές. Επί­σης κά­τι που α­νέ­φε­ρα και στη συ­νά­ντη­ση με βου­λευ­τές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εί­ναι ό­τι ε­ξαι­τίας των συμ­φω­νιών για εκ­πτώ­σεις και τη συ­ντα­γο­γρά­φη­ση της δρα­στι­κής ου­σίας των φαρ­μά­κων, πολ­λοί α­σθε­νείς παίρ­νουν φάρ­μα­κα που μπο­ρεί να εί­ναι ί­δια ως προς τη δρα­στι­κή τους ου­σία αλ­λά ε­πει­δή φαί­νο­νται δια­φο­ρε­τι­κά α­πό αυ­τά που μέ­χρι τώ­ρα έ­παιρ­ναν δυ­σκο­λεύο­νται να τα ε­μπι­στευ­θούν και ε­πη­ρεά­ζε­ται με αυ­τό τον τρό­πο η φαρ­μα­κευ­τι­κή α­γω­γή και η ε­μπι­στο­σύ­νη του α­σθε­νή στη θε­ρα­πεία του. Συ­γκρι­τι­κά με την κα­τά­στα­ση στον το­μέα της ψυ­χι­κής υ­γείας στην Ελλά­δα αυ­τά που α­νέ­φε­ρα για τη Γερ­μα­νία α­κού­γο­νται ως μι­κρές λε­πτο­μέ­ρειες.
- Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΕΠΟΧΗ