Απείθαρχοι ή δεδομένοι;;;

Αν ο Βίκτορ Ορμπαν ήταν ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού Βόλου ή της Καβάλας θα είχε μεγαλύτερη τύχη στα ελληνικά ΜΜΕ.
Ειδικά στα ηλεκτρονικά. Τυγχάνει όμως πρωθυπουργός (της Ουγγαρίας) που βγάζει γλώσσα στο ΔΝΤ, στις τράπεζες και στην αγοραία λογική. Και αυτό είναι κάτι που δεν αντέχεται. Προκαλεί αμηχανία και εκνευρισμό στους μιντιακούς ταλιμπάν του Μνημονίου, που αναμασούν τους καλοδουλεμένους εκβιασμούς («Μνημόνιο ή χρεοκοπία»), ο καθένας με τον τρόπο του. Αλλοι με «απλοϊκή αυθάδεια» και άλλοι με εισαγγελικό οίστρο. Εκείνο που μονίμως τους διαφεύγει είναι το τραγικό διαπραγματευτικό έλλειμμα της ελληνικής κυβέρνησης: αντί να «εκβιάσει» με την απειλή της πτώχευσης, ζητώντας αναδιάρθρωση του χρέους (χρονική επιμήκυνση κατ'' αρχάς) και δάνειο με λογικό επιτόκιο, ο κ. Παπανδρέου καταβαράθρωνε δημοσία τη χώρα του («είμαστε στο όριο της πτώχευσης»). Και -σα να βγήκε από καουμπόικη ταινία- έβγαζε πιστόλια πάνω στο τραπέζι, την ώρα που τον γάζωναν τα πολυβόλα των αγορών και των εταίρων... Δυνατότητες υπήρχαν: η απειλή της πτώχευσης θα δημιουργούσε κλυδωνισμούς για το ευρώ και μεγάλες απώλειες για τις τράπεζες της Γαλλίας και της Γερμανίας. Πολιτική βούληση δεν υπήρχε. Ούτε ηγέτης να την εκφράσει πειστικά και αποτελεσματικά... Και οποία ειρωνεία: Ο,τι δεν έπραξε ο σοσιαλιστής Γ. Παπανδρέου το έκανε ο δεξιός Ορμπαν: Απέρριψε τις αξιώσεις του ΔΝΤ για νέες περικοπές δημοσίων δαπανών, αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Επέβαλε για τρία χρόνια έκτακτη εισφορά στις τράπεζες, εξοργίζοντας τραπεζίτες και ΔΝΤ, που «έκοψε» την τελευταία δόση του δανείου προς την Ουγγαρία. Ομως η οργή του γνωστού κατεστημένου δεν κράτησε πολύ: η χώρα βγήκε στις αγορές και -όπως σημειώνει στην «Καθημερινή» ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου- «εξασφάλισε εύκολα τον δανεισμό της με λογικά επιτόκια»... Αν οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις της Ελλάδος και της Ισπανίας είχαν αντισταθεί στις ηγεσίες της Ενωσης και του ΔΝΤ «θα απολάμβαναν και αυτές ευρείας λαϊκής στήριξης», έγραψε ένας αρθρογράφος της «Γκάρντιαν»... Κόλαφος ασφαλώς για τους σοσιαλιστές του Νότου, η συμπεριφορά ενός απείθαρχου Δεξιού, που θεωρείται «μαύρο πρόβατο». Αλλά έχει την τιμή να μην είναι δεδομένος...

30-8-2010 Γιάννης Τριάντης Ελευθεροτυπία.